Bij Aquiares in Costa Rica, een model voor koolstofnegativiteit door middel van agroforestryDaily Coffee News door Roast Magazine

Aangezien klimaatverandering de wereldwijde landbouwsystemen blijft beïnvloeden, is het absoluut noodzakelijk dat zowel koffieproducenten als consumenten vooruitgang boeken in de richting van duurzame oplossingen.

Er zijn talloze voorbeelden van innovatie op het gebied van ecologische duurzaamheid in de hele koffieketen, bij mensen die koffie verbouwen, verwerken en kopen. Maar terwijl de industrie uitkijkt naar de mogelijke duurzame oplossingen, kunnen we ook lessen trekken uit initiatieven op het gebied van milieu en sociale duurzaamheid die al ver gevorderd zijn.

Een mooi voorbeeld ligt in Costa Rica, een land dat zichzelf heeft gepositioneerd als een milieuleider in Midden-Amerika met ambities om hele industriële en agrarische sectoren, waaronder koffie, klimaatneutraal. Costa Rica is verantwoordelijk voor minder dan 2% van de wereldwijde koffieproductie, maar koffie is al meer dan 200 jaar een belangrijk exportgewas voor het land.

In Costa Rica heeft een koffieplantage die een deel van de allereerste koffie-export van het land verzorgde, ook het voortouw genomen op het gebied van milieuacties, door zijn eigen uitstoot bij de productie van hoogwaardige koffie te verminderen en koolstof vast te houden in bomen gedurende meer dan twee decennia.

Aquiares

De Aquiares landgoed beslaat een gebied van 920 hectare (ongeveer 3,5 vierkante mijl) langs de hellingen van de Turriaba-vulkaan. Opgericht door Engelse zakenlieden in 1890, veranderde het landgoed in de jaren zeventig van eigendom in drie families en wordt het nu gecontroleerd door een van die families, de Robelos. Meerdere generaties Robelo-familieleden runnen nu de boerderijen, terwijl ze verschillende baanbrekende milieu-inspanningen leiden.

Bij Aquiares, wat zich in de inheemse taal Huetar vertaalt naar “land tussen rivieren”, is ongeveer 80% van het land bestemd voor de productie van koffie, terwijl 20% wordt behouden en beschermd om ervoor te zorgen dat inheemse soorten, dieren in het wild en vegetatie gedijen.

Gelegen tussen de koffiebomen en weelderige bossen ligt de stad Aquiares, de thuisbasis van ongeveer 2.000 mensen, van wie velen op de boerderij werken. Aquiares meldt dat 96% van deze werknemers hun huis bezit als gevolg van duurzame compensatie.

Op weg naar CO2-negativiteit

In 2000 startte Aquiares een project om meer schaduwbomen te planten, wat heeft geleid tot meer dan 50.000 nieuwe poró-, laurier-, ceder- en andere schaduwbomen. Deze bomen hebben niet alleen gezorgd voor een ideaal microklimaat voor het vasthouden van voedingsstoffen in de bodem, ze hebben ook een brug geslagen tussen gebroken ecosystemen, waardoor een gebied met meer biodiversiteit is ontstaan.

Luiaards begonnen boven de koffie te klimmen en te slapen, terwijl ocelotten ’s nachts door het land sloop. De twee decennia die volgden op de wijdverbreide aanplant van schaduwbomen resulteerden in de wederopstanding van een complex ecosysteem. Van 2003 tot 2020 was het aantal ontdekte vogelsoorten op Aquiaries gegroeid van 30 naar 142, volgens het landgoed.

Diego Robelo (tweede van links) met arbeiders bij Aquiares.

In 2013 werd het landgoed een van de eerste bekende koffieplantages die systematisch zijn eigen ecologische voetafdruk identificeerde en aanpakte. Een auditproces onder leiding van General Manager Diego Robelo ontdekte dat het landgoed jaarlijks bijna 1.042 ton CO2 in de atmosfeer uitstootte – ongeveer hetzelfde als het equivalent van 222 personenauto’s in de VS per jaar, volgens schattingen van het Environmental Protection Agency.

Op de boerderij werden die emissies veroorzaakt door het gebruik van brandstof, kunstmest en andere hulpbronnen die worden gebruikt voor de koffieproductie en het levensonderhoud.

Het landgoed voerde vervolgens nog een reeks tests uit, waaruit bleek dat de schaduwbomen in de hele boerderij feitelijk 3.790 ton CO2 opslaan, wat betekent dat de 920 hectare boerderijen en bossen van het landgoed niet alleen koolstofneutraal, maar koolstofnegatief waren – met een ruime marge .

Van ontdekking tot bestuur

Het was een monumentale ontdekking voor het landgoed en misschien zelfs voor de koffie-industrie in het algemeen, omdat het benaderingen van klimaatbeheer kan voorspellen. De resultaten stuwen Aquiares naar een leidende positie voor klimaatactie in de koffiesector.

Alok Sharma, voorzitter van de VN-conferentie over klimaatverandering 2021 (COP26), waagde afgelopen maart samen met de Costa Ricaanse president Carlos Alvarado naar Aquiares om het CO2-negatieve model van het landgoed te verkennen.

Alok Sharma en de Costa Ricaanse president Carlos Alvorado bezochten Aquiares in maart. Hoffelijkheidsfoto door: Roberto Carlos Sánchez @rosanchezphoto

In Costa Rica genereert de landbouwindustrie ongeveer 37% van de CO2-uitstoot van het land, waarbij 10% van de totale uitstoot afkomstig is van de koffiesector. De NAMA Café Groep is begonnen dit aantal te verminderen door het gebruik van duurzamere kunstmest, verminderde methaanemissies en verbeterde afvalwater- en pulpbehandelingspraktijken aan te moedigen.

Met steun van Aquiares wil het initiatief ook meer schaduwbomen en andere inheemse vegetatie opnemen in koffieboerderijen, ook wel agroforestry-systemen genoemd.

Koffie Blad Roest

Net als bij koffieboerderijen in heel Amerika, leden de koffiebomen in Aquiares onder de uitbraak van koffieroest die in 2013 een hoogtepunt bereikte en vandaag de dag weerklinkt. Doordat de productie daalde in combinatie met hogere kosten voor fungiciden, meststoffen en andere inputs, werden de omliggende ecosystemen negatief beïnvloed.

Op zoek naar een duurzamere oplossing voor de plantenziekte die plaatselijk bekend staat als “la roya”, is het landgoed toonaangevend geweest in het vervangen van meer gevoelige planten door roestbestendige variëteiten, zoals de Esperanza of F1 hybride Centroamericano.

Hoewel de productiekosten zijn gestegen, zijn de emissies en de impact op het milieu sterk verminderd, aangezien Aquiares de innovatieve lading leidt om zich aan te passen aan koffiebladroest en meer koolstof op te slaan in de bodem – en dat alles met behoud van hoogwaardige koffie.

Aquiares van bovenaf.