Ik begon de Memorial Day-blogpost van vorig jaar met de openingsverklaring: “We zijn de gevallen krijgers meer dan ooit deze Memorial Day verschuldigd. De ultieme offers die door deze gevallen soldaten zijn gebracht, moeten worden herdacht en geëerd, aangezien we nooit de rechten hebben gehad die ze tijdens een serieuzere aanval beschermden. Mijn gevoelens bij die uitspraak zijn dit jaar sterker dan ooit.
Probeer te begrijpen
Memorial Day heeft zijn wortels in het eren van die soldaten die hun leven hebben opgeofferd in de burgeroorlog. Het duurde niet lang om die levens op te nemen die verloren waren gegaan in de volgende conflicten. Hoe triest de dag voor velen ook kan zijn, het is vooral een viering van het leven van onze medeburgers die het ultieme offer hebben gebracht om de democratie te behouden.
Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik heb geprobeerd te begrijpen waar de moed van die verloren zielen vandaan kwam. Als je leest over de historische veldslagen die resulteerden in de dood van honderden en duizenden levens, wat dreef die mannen en vrouwen ertoe om in de gevarenzone te stappen terwijl ze heel goed wisten dat ze het misschien niet zouden overleven. Velen van hen waren vrijwillige soldaten die opzij hadden kunnen gaan en iemand anders de gelederen hadden kunnen laten vullen. We zouden nooit, ooit vergeet die ‘gevallen strijders’ of geef die rechten en privileges op waarvoor ze hun leven hebben gegeven om te behouden.
Waar zijn we?
In het afgelopen jaar hebben we een grote verandering in ons dagelijks leven gezien. De reactie van de overheid op het Covid Virus dwong ons ons terug te trekken uit de normale interactie met vrienden en familie. Ongelooflijk onwetend beleid had tot gevolg dat ouderen en ernstig zieken in isolatie stierven zonder dat ze familie of zelfs echtgenoten konden zien of aanraken. Golfbanen stoppen schuimrubberen pluggen in de gaten zodat we niet naar binnen hoeven te reiken om een golfbal op te halen uit angst voor besmetting. Plastic gelaatsschermen werden een acceptabel beschermingsmiddel, terwijl het in feite de perfecte manier was om het virus op te sluiten zodat je het kon inhaleren.
Enkele jaren geleden keek ik naar een programma op PBS over de Spaanse griep. We lachten toen we hoorden dat mensen kerosine gebruikten om ernstige keelpijn te behandelen. Gezichtsmaskers waren gemaakt van verschillende lagen gaas die om hun gezicht waren gevouwen en gewikkeld. Zoveel van de inspanningen om de verspreiding te voorkomen waren totaal ineffectief en in sommige gevallen contraproductief. Het is al duidelijk dat we een soortgelijke reactie hebben gehad met Covid. Onze ‘leiders’ geloven Wat ze doen is lang niet zo belangrijk voor hen als het feit dat ze zijn iets doen.
We hebben nu een regering die bereid is onze zuidelijke grens met Mexico op te offeren onder de… vermomming van humanisme. In het midden van de strijd tegen een pandemie, lijkt het erop dat ze weinig verlangen hebben om het verkeer van mensen die illegaal de VS binnenkomen te beheersen. De Mexicaanse kartels verplaatsen steeds grotere hoeveelheden opioïden naar de VS met de verminderde grenshandhaving. De CDC zegt dat we vorig jaar 80.000 levens hebben verloren aan opioïden en 19.000 aan vuurwapens. Toch ligt de nadruk dit jaar op wapenbeheersing. Geen zorgen, de grens is gesloten, wordt ons verteld. Tijdens Obama’s Fast and Furious-schandaal lieten we illegale wapens ten zuiden van de grens stromen in de handen van drugsdealers en kartels. Ondertussen drong hij aan op strengere wapenwetten in de VS. We moeten wapenmisdrijven in de VS onder controle krijgen.
Terwijl er een poging wordt gedaan om de politie te ontlasten, zien we de misdaad toenemen en vragen we ons af waarom. Kleine misdrijven zoals winkeldiefstal worden in sommige gebieden zelden in rekening gebracht als de diefstal onder de $ 500 of zelfs $ 1000 valt. En bedrijven sluiten hun deuren en we vragen ons af waarom. Een van onze Amerikaanse congresvrouwen beweert dat “… het vertrappen van raciale gerechtigheid een oorzaak is van klimaatverandering”. Racisme wordt gepromoot als de bron van al onze problemen en we worden allemaal afgeschilderd als hondsdolle racisten met wilde ogen. En we zien racistisch geweld toenemen. “Vertel een leugen hard genoeg en lang genoeg en mensen zullen het geloven.”
We breken standbeelden af van de helden die dit land hebben helpen opbouwen. Boeken die reflecteren op wie we waren en zijn geworden, worden ‘sociaal onaanvaardbaar’ verklaard. Ons wordt verteld om Dr Seuss te elimineren en het te vervangen door “Er is iets gebeurd in mijn stad”, ERNSTIG ?????
Ben ik zo dom dat ik het gewoon niet begrijp?
Wat nu?
Een deel van de domheid die ons is aangereikt, kan niet worden teruggedraaid en zoals het oude gezegde luidt: je kunt een horloge niet uitrollen. Dus wat nu? Vandaag is het perfecte moment om over die vraag na te denken.
Onze vice-president tweet een foto van haarzelf die mensen vertelt dat ze van het ‘lange weekend’ moeten genieten zonder onze gesneuvelde soldaten te noemen. Heeft iemand daar nog een probleem mee? Nadat mensen zich vol afschuw hebben uitgesproken, geeft ze een nieuw bericht uit. Laten we allemaal nadenken over de ultieme offers die we vandaag vieren. Vraag ons af wat zoveel van deze mensen motiveerde om hun leven op het spel te zetten voor iets dat veel groter was dan zij waren. Hoewel we misschien terughoudend zijn, ons schamen of denken dat onze woorden er niet toe doen, doen ze dat wel. Het is niet belangrijk genoeg voor ons om onze vertegenwoordigers te bellen of te schrijven wanneer we vinden dat onze rechten worden geschonden, maar denk aan de mensen die hun LEVEN hebben gegeven om dat recht te beschermen. Ze waren niet verlegen of terughoudend om ’te spreken’. Gezien het offer dat ze voor ons hebben gebracht, denk ik dat het ons betaamt om ons uit te spreken als we het niet eens zijn.
Neem vandaag even de tijd om degenen te eren die hun leven hebben gegeven om onze vrijheden te behouden. Als we ze vergeten, lopen we het risico te vergeten wie we zijn als natie en de prijs die ze betaalden om ons hier te krijgen.
CreditSource link